Frederic Chopin 2. Piyano Konçertosu'nu ilkinden daha önce, 1829'da tamamlamıştır.

Bölümler

I. Maestoso
II. Larghetto
III. Allegro vivace


Konçertonun 1. Bölümü 4/4’lük ölçüde, fa minör tonda ağır ve görkemli (Maestoso) tempoda, eserin iki önemli temasını tanıtan orkestra tuttisi ile başlar. Ama bu temalar mi minör konçertoya göre daha mat gibidir. Marş benzeri noktalı ritimde sunulan ana tema piyanonun girişini sağladıktan başka, geliştirimde ve tekrarda tematik malzemeyi oluşturacaktır. Solist ise malzemeyi pırıltılı pasajlarla, inci dizileri gibi sıralamalarla süsler.

2. bölüm yine 4/4’lük ölçüde, La bemol Majör tonda, ağır ve genişçe (Larghetto) tempoda kısa bir orkestra girişiyle başlar. Piyanonun şiirsel katılımı hemen bir noktürn izlenimi verir. Chopin sıradışı Titus’a Adagio olarak tanımladığı bu Larghetto’da tüm duygularını Contantia’ya olan aşkını dile getirdiğini yazmıştır.

Bu bölümdeki hülyalı aşk ezgisi şiirsel süslemelerle bezenir. Piyanonun tüm parlaklığı, tüy gibi hafif trilleri, güzel figürleri, inci taneleri gibi dizilen pasajları ve kendine özgü rubatosu yalnızca bu tını çekiciliğini amaçlamış gibidir.

3. bölüm 3/4'lük ölçüde, fa minör tonda, çabuk ve canlı (Allegro vivace) tempoda, bu kez bir mazurka tarzındaki Finale’dir. Ama burada da mazurka tam folklorik karakterde değildir.

Konçertonun bu en kısa bölümü önce, mazurka temasını büyük bir konser valsine giriş gibi duyuran piyanonun zarif ve neşeli sunuşuyla başlar. Minör tonaliteye karşın güçlü şekilde gelişen bölümde, ekolu korno çağrıları ile başlatılan ikinci tema ise, piyanonun teknik ve müzikal oyunlarıyla dikkati daha çok çeker, mazurkayı unuttutur.

Majöre dönüşen codada çifte trilli kadaslarla hafifçe sallanan ritimde ikinci tema scherzando tarzında piyano tarafından duyurulduktan sonra, bir genel susuşu izleyen güçlü finalle eser sona ulaşır.

İlginizi çekecek, öneririm:
Johannes Brahms, Keman Konçertosu Op. 77 Re Majör