İlk Seslendirilişi: Leipzig, 9 Haziran 1860; Solist Ludwig Ebert; Konservatuvar Orkestrası eşliğinde.

Schumann yaşamının son döneminde Düsseldorf'ta orkestra ve koro konserleri yönetmekte, oda müziği konserleri düzenlemekte ve yoğun çalışma arasında besteleme çalışmalarına da devam etmektedir. Sanatçının sağlığı iyice bozulmuştur; rüyalarında meleklerin kendisine yeni melodiler öğrettiklerini ileri sürmekte, delilik belirtileri göstermektedir. Bir keresinde kendini Ren nehrine atacak kadar işi ileri götürmüştür.


Bölümler

I. Nicht zu schnell (La minör)
II. Langsam (Fa majör)
III. Sehr lebhaft (La minör – La majör)

Viyolonsel Konçertosunu sanatçı ruh sağlığının kötü olduğu dönemde iki hafta içinde tamamlamıştır. Eser, ara vermeden çalınan üç bölümden oluşmaktadır.

Eşi Clara Schumann eser hakkında defterine şu notu yazmış: "Hayal, duygu, tazelik ve mizah dolu romantik bir yapıt. Orkestra ile solo çalgının birlikte dokudukları müzik gerçekten büyüleyici".

Konçerto ilk olarak 50. doğum yıldönümü nedeniyle seslendirildiğinde ise Schumann öleli 4 yıl olmuştu.

Bir yazar, teknikten çok müzik yönünden dikkate değer bulduğu Schumann'ın konçertoları hakkında, biraz da virtüoözleri taşlamak amacıyla "Tellerin ya da tuşların cesur şövalyeleri için Schumann çekici değildir, bu yorumcular ancak kendilerini göstermek tasasından uzaklaşabildikleri oranda dinleyicilere bir şey söyleyebilirler; Schumann'ın başta gözettiği müzik ancak o zaman ortaya çıkar. Besteci ve yorumcu öneminden kaybeder, bütün anlam müzik üzerinde toplanır" demiştir.

İlginizi çekecek, öneririm:
Franz Joseph Haydn, Viyolonsel Konçertosu No. 2 Hob. VIIb/2 Re Major