Carl Maria von Weber'in Bavyera kralının isteği üzerine Münih yakınlarındaki Starnberg Gölü civarında Temmuz ayı içinde klarinetçi Heinrich Barmann için yazıp, 17 Temmuz 1811 günü tamamladığı konçerto ilk kez yine bu sanatçı tarafından, aynı yıl 25 Kasım'da Münih'te seslendirilmiştir.

Ancak ilk bölümdeki yapısal unsurların (çeşitli virtuöz buluşlara karşın) aksadığı öne sürülen eser, bu bakımdan diğerleri kadar beğenilmez. İlk konçerto gibi yine Berlin'de Schlesinger yayınevince, ancak ondan bir yıl sonra 1823'te basılmıştır.


Bölümler

Konçerto üç bölümdür.

I. Allegro
II. Andante - Romanza
III. Alla polacca


Eserin 1. Bölümü çabuk (Allegro) tempoda, ilk temanın orkestra tarafından görkemli sunuluşuyla başlar.

Sonra hızlı arpejlerle ikinci temaya geçilir. Küçük bir coda ile orkestral serim tamamlandıktan sonra sözü klarinet alır. Klarinetin üç oktavlık bir saltosu ile çeşitli registerlerde virtuöz ve tınısal oyunlar gerçekleşir.

İkinci temayı klarinet sunar, sonra arpejlerle hızlandırarak orkestra coda'sına ileterek serimi sona erdirir. Sonra temalar değişimle işlenerek orkestra tarafından başlatılan yeni serime geçilir. Klarinetin virtuöz gösterisiyle de güçlü orkestral coda'ya ulaşılır.

2. Bölüm ağırca (Andante) tempoda bir Romans'tır (Romanza). Weber'in güçlü yanı, duygusal ve lirik bir opera sahnesi benzeri, dramatik vurgulamaları da içererek sergilenecektir: Viyolonselin pizzicato arpejleri eşliğinde melankolik ezgili birinci tema başlatılır; bunun ikinci kısmı da kromatik armonilerin eşliğinde sunulur.

Orkestranın Sol Majörde sevdalı ve hafif intermezzo'su ile solistin ikinci temayı sunması sağlanır. Orkestranın bunu tekrarından sonra klarnet Mi bemol Majör' de ezgisel şarkısını aşırı tizlere de yükselen süslemelerle duyurur. Kararlı ve kesin bir orkestral girişi solistin, partisyonda Recitativo ad Libitum (özgür resisatif) olarak adlandırılan solosu (orkestranın araya girişiyle) gerçekleşir ve giriş temasının tekrarı ile bölüm sona erer.

3. Bölüm ise 3/4 lük ölçüde, canlı tempoda gerçekleşen bir Polonez tarzı (Alla polacca) başılığını taşıyan senkoplu ritimde, orkestranın staccato eşliğinde klarinet temayı duyurur. Orkestranın tekrarından sonra solist yeni temayı başlatır ve doğaçlama benzeri arpejlerle orkestra eşliğinde geliştirerek Do Majörde yeni bir temayı başlatır.

Sonra da flütler temayı minöre dönüştürür. Kısa bir duraklama yine duygulu sayfalara yol açar; ama sonra tempo hızlanır, tüm orkestranın temayı sunuşunu klarinetin finale doğru virtuöz galopu izler ve güçlü akorlarla finale ulaşılır.

İlginizi çekecek, öneririm:
Richard Georg Strauss, Korno Konçertosu No. 1 Op. 11 (TrV 117) Mi Bemol Major