Yaşamını bestecilikle kazanmak için 1781'de Viyana'ya yerleşen Mozart, yeniden senfonik müzik yazmaya ancak 1786'da başlayabildi. Re Majör 38. Senfoni de aynı yıl bestelendi, 6 Aralık 1786 günü tamamlandı.

İlk seslendirilişi de 19 Ocak 1787'de Figaro'nun Düğünü Operası'nın sahneye konulması için gittiği Prag'da yapıldı. Viyana'da sadece 9 kez oynanan ve Mozart için her zaman bir umut kaynağı olan Figaro, Prag'da başarı kazandı ve defalarca temsil edildi. Re Majör Senfoni de Praglı müzikseverler tarafından çok beğenildi ve besteci, Prag Operası için Don Giovanni'yi yazma teklifini aldı.


Bölümler

I. Adagio—Allegro, 4/4 (Sonat biçiminde)
II. Andante in G major, 6/8 (Sonat biçiminde)
II Finale (Presto), 2/4


Prag Senfonisi adıyla da anılan eserin 4/4'lük ölçüde ve Re Majör tondaki 1. Bölümü kısa ve törensel ağırlıktaki bir Adagio ile başlar. Daha sonra minör tonda duyurulan tema Don Giovanni'den çizgiler taşır. Çabuk (Allegro) tempodaki bölmedeki tema ise, iki kısımdan oluşur: Birincisi yalnız yaylı çalgılarda duyulur; ikincisi, küçük üçlüler (terzet) halinde fagotlarla yansıtılır...

Ağırca (Andante) tempoda, 6/8'lik ölçüde, Sol Majör tondaki yumuşak ve duygulu 2. Bölümde trompetler ve timpani yoktur. Ana tema minör tona geçerek acılı bir yakarış havasına bürünür. Çekingen bitiş, bölümün şiirsel havasını artırır...

3. Bölüm, 2/4'lük ölçüde, Re Majör tonda ve çok hızlı (Presto) tempodaki final ise Mozart'ın stili için şaşırtıcıdır. Alışılmış menuetto bölümünün olmayışı nedeniyle eser, Menuetto'suz Senfoni olarak da anılır. Üflemeli çalgıların ustaca yazılmış partileri, çevik fagot partileri eşliğinde duyurulan çocukça neşeli havasıyla ilgi çeker. Durmak bilmeksizin sürüp giden acelecilik, Mozart'ın ruhsal huzursuzluğunun taşıp kabarmasını yansıtır.

İlginizi çekecek, öneririm:
Wolfgang Amadeus Mozart, "Figaro'nun Düğünü" Uvertürü