İlk yorumu: 1800, Viyana. Ludwig Van Beethoven senfoni alanındaki ilk denemesine Viyana'da oturuşunun beşinci yılında başlamıştır. Avusturya Krallık- İmparatorluk başkenti salonlarının genç piyano yıldızı o çağlarda çalgısı için iki konçerto bestelemiş, yalnız üstün yeteneklere sahip bir yorumcu değil, duyan, düşünen bir sanatçı olduğunu göstermiştir.

"Birinci Senfoni"'nin sunuluşunda otuz yaşını tamamlamıştır Beethoven. Yapıtın ilk çalınışından sonra yargılar pek insaflı olmamıştır. Ancak bu görüşler çoktan unutulup gitmiş, tarih söyleyeceğini söylemiştir. Gerçekte çağının gereği bir güdü ile Haydn ve Mozart gibi ustaların etkisinde kalan Beethoven, kendisine özgü bazı inançları da katmaktan çekinmemiş, taze buluşlar getirmiştir.

Burada basların kullanılışındaki değişiklik, nefesli çalgıların partisi "crescendo"lardaki denge göze çarpar hemen. Hele "üçüncü" bölümde klasik "menuetto" geleneğine "hızlı ve canlı" bir karakter vererek mizah ve neşe katışı geçmişe yüz çevirişin açık belirtisidir. Yalnız bu davranış ilerde doğacak devrimlerin önemli bir habercisi olarak kabul edilir.


Bölümler

I. Adagio molto - Allegro con brio
II. Andante cantabile con moto
III. Menuetto: Allegro molto e vivace
IV. Adagio - Allegro molto e vivace

Toplamda yaklaşık 28 dakikadır.


Birinci bölüm (Adagio molto-Allegro con brio), Haydn'ın bu biçimdeki son verimlerini anımsatan bir "ağır" cümleyle girer. Ve ilk “çabuk” tema yapıtın esas tonalitesi olan “do majör”le belirir. Neşeli, basit, gösterişten uzak bir "tema"dır bu. Türlü akor ve ritm kalıpları içinde kendine özgü gelişim dokusu lirik bir ikinci "tema"ya ulaşır. Bölüm bulutsuz, berrak, saydam bir ruhun yankısıdır.

İkinci bölüm (Andante cantabile con moto), etkili, şiir dolu havası, zarafetiyle gerçekten büyüleyici bir görüntü getirir. İkinci kemanların çaldığı diziyi viyola ve viyolonseller izler, ortadaki "fugato" olağanüstü incelikte bir süs katar.

Üçüncü bölüm, geleneğe göre Menuetto'dur. Ancak, soylularınca pek sevilen bu moda dansı Beethoven önemsememiş "hızlı ve canlı" bir tempoyla "mizahi" bir karakter vermiştir.

Son bölüm (Allegro molto e vivace) için, "Garipsenen ağır girişi olmasa kolayca Haydn damgası yiyebilir..." der bazı müzikologlar. Bütün bölüm hızlı ve canlı temposuyla klasik kalıplarda bir neşe şiiri, köpüklü bir yaşam kıvancıdır.

İlginizi çekecek, öneririm:
Ludwig van Beethoven, Senfoni No. 3 Op. 55 "Eroica - Kahramanlık" Mi bemol Major