Weber'in adını duyunca hatırımıza şarkılarıyla, korolarıyla “Freischütz” operası gelir. Bu eser, dünyadaki esrarlı kuvvetlerin sihrine kapılarak onu terennüm eden, romantik bir ruh ile doludur. Düşen çiğlerin serinlettiği bir sabah vakti gibi cüretli ve taze fikirlerle klasizmden ayrılarak doğan, fakat form bakımından hala klasik geleneğe bağlı kalan yeni romantizm Weber'de belirmektedir.

Weber'in değerli ve espri ile dolu yazıları da vardır. Bu yazılara bakanlar orada başka bir Weber keşfederler. O, “Freischütz” deki orman fısıltılarını ve esrarengiz sesleri teganni eden, parlak bir atılganlıkla klarnet namelerini ve piyano virtiözlüğünü pırıl pırıl saçan Weber'den başka biridir.

Weber, Mozart'dan hareket ederek işe başladı, hiç olmazsa form ve teknik bakımından O'na yakındır. Bir “Hayaller” operası da denilebilecek olan “Freischütz” te, ruhunu şeytana satan genç avcının hikayesini canlandırır. Bir müzikli dram olan “Euryanthe” de daha sonra varılan sonuçlara yaklaşır.

Enstürman eserlerinde incilerden mürekkep şaşaalı gerdanlıklar kabilinden sesler dizer. Doğuştan müzisyen olan kafasında büyük ve ciddi tasavvurları gittikçe kemale erdiren Weber'in şahsında zamanın zevki ile bunun üstünde olan unsurların ne kadar girift halde olduğunu müşahede etmek enteresandır.

“Freischütz”ün Berlin'deki ilk temsili opera tarihinde Mozart zamanından beri, görülmemiş olan, bir dönüm noktası oldu. Yeni bir çığır açılmıştı. Weber bu yeniliği, güfte yönünden başarılı olmayan, fakat müzik bakımından çok değerli olan “Euryanthe” ile fevkalade derinleştirdi. Vakitsiz ölümün engel olduğu “Oberon” un revizyonu ile şüphesiz bu yolda daha yeni gelişmelere varabilirdi.

Weber, damarlarında Fransız kanı da bulunan bir “Aleman” idi. Babasının memleketi Schwarzwald'dı. Fakat Constanze Mozart'ın amcası olan, dehaya yakın bir dereceden kabiliyetli olup, türlü işlere karışan, fakat haddini bilmeyen ve bazen dürüst olmayan babası, huzursuz bir halde bir diyardan ötekine koşuyor hiçbir yere yerleşemiyordu. Bu yüzden Weber'in çocukluğu bir göçebe hayatı şeklinde geçti. Doğduğu Eutin'den Hildburghausen'e sonra Salzburg'a gitti.

Orada Michael Haydn, Weber'e hoca ve rehber oldu. Daha sonra Münih'e taşındılar ve orada Weber, ikinci “opus”u olan eserini kendi eliyle en yeni taş basma tekniği ile bastı. Freiberg'e, tekrar Salzburg'a, sonra Hamburg, Augsburg ve nihayet Viyana'ya gittiler. Viyana'da çok kudretli ve nüfuzlu Abbé Vogler, Weber'e hocalık yaptı sonunda Breslau şehir tiyatrosunda orkestra şefi oldu.

Henüz yirmi yaşındayken, Silezya'da, Karlsrude'de oturan Württemberg Prensi Eugen'in hizmetine girdi. Prensin yardımı sayesinde babası ile birlikte Stuttgard'a yerleşti ve orada “Silvana” operasını yazdı. Fakat burada geçirdiği mesut günler feci bir şekilde sona erdi. Babasının işlediği ihtilas (para aşırma) suçundan dolayı Württenberg'den sürgün edildiler.

Bu sırada olgun bir şahsiyete erişen Weber, Darmstadt ve Mannheim'da kısa bir müddet kaldıktan sonra tekrar Vogler'in etrafında toplanan talebeler arasına katıldı. Ondan sonra başarılı bir piyanist ve besteci olarak bütün Almanya'yı dolaştı. Prag'da da bir müddet tutundu ve nihayet Dresden operasında yerini buldu. Gerçi orada bürokrasi ve rakipler ile mücadele etmen zorunda kaldı ama, dokuz sene müddetle mesut ve istikrarlı bir hayat geçirdi. Sonra “Oberon“ operasının temsili için Londra'da iken ölüm, ağır hasta olan Weber'in elinden kalemini aldı.

Weber müziğin her nevinden eserler vermiştir. Oda ve kilise müziği, koro, orkestra ve piyano için eserler ve liedler (şarkılar) yazdı. Fakat asıl sahası operaydı. Sahnenin çok cepheli ülkesi “Abu Hasan”ın mizahi havasından ve “Pireziosa” piyesini tasvir eden sahne müziğinden “Euryanthe”nin yüceliğine, “Oberon”un dramatik zenginliğine kadar uzanıyordu. Fakat hepsinin başında en çok kalpleri cezbeden “Freischütz” operasıdır.

Weber'in müziği sonraki devirlerin ışığı altında tekrar ilgi toplamaktadır. Wagner, Pfitzner ve Hindemith gibi isimler bunun şahididir.

İlginizi çekecek, öneririm:
Wolfgang Amadeus Mozart, Piyano Konçertosu No. 24 K. 491 Do minör