Antonín Dvořák (Türkçe okunuşu; Antonin Dvorjak) (d. 8 Eylül 1841 – ö. 1 Mayıs 1904). Çek, geç romantik dönem, klasik batı müziği bestecisidir.

Bohemya'da 1841'de bir kasabın oğlu olarak dünyaya geldi. Bedřich Smetena'nın müziğini işittiğinde besteci olmaya karar verdi. Sonunda, Smetana'nın orkestra şefi olduğu Prag Ulusal Tiyatrosu'nda viyolacı oldu. Bestelerini üretebilmek için 1873'de orkestradan ayrıldı ve 1 yıl içinde Avusturya ulusal ödülünü alan 3 numaralı senfonisini yazdı ve jüride yer alan Johannes Brahms'ın takdirini kazandı.

1878'de Dvořák'ın ünü dünyaya yayılmıştı. Sadece Brahms'ın değil, eserlerini konserlerinde ve turnelerinde seslendiren Richard Wagner, Edward Elgar gibi bestecilerin de desteğini aldı. Bu dönemde defalarca İngiltere'ye gitti. Prague Konservatuarı'nda profesör oldu, Cambridge Üniversitesi'nden onursal doktora aldı; New York'taki Ulusal Müzik Konservatuarı'nın yöneticiliğine getirildi. Yurt sevgisinden ötürü Amerika'dan gelen teklifi başlangıçta kabul etmediyse de Prag'daki işinden kazandığının 25 katının ödeneceğini öğrenince fikrini değiştirdi.

3 yıl ABD'de yaşayan Dvořák, çok verimli bir dönem geçirmesine rağmen büyük vatan özlemi yaşadı. Bu özlemin etkisiyle eserlerinde Amerikan folk geleneklerinin öğelerini kullandığı söylenir. "Yeni Dünya Senfonisi"nde, Amerika'da yaşadığı dönemde tanıdığı Kızılderili ve Afro-Amerikan müziğini büyük bir ustalıkla senfonik yapıya oturttu. 1895'te ailesiyle birlikte yurduna döndü ve Prag Konservatuarı'ndaki görevine geri geldi. 1901'de konservatuarın yöneticisi oldu. 1904'te bir kalp krizi sonucu öldü.

En popüler eseri "9. Senfoni"'dir. Bu eserin popülerliği sebebiyle uzun zaman diğer eserleri gözardı edilmiştir. Brahms etkisinin açıkça görülebildiği 8 numaralı Sol Majör Senfonisi de oldukça popülerdir. 7 numaralı Re minör Senfonisi en önemli eserlerindendir. Çello Konçertosu No:2 ve Keman Konçertosu, en önemli konçertolarıdır. Bestelediği 10 opera arasında ise Rusalka başyapıtıdır ve yurtdışında tanınmasını sağlamıştır. Bununla birlikte senfonik şiirleri (Vodnik, Polednice) orkestral müziği açısından önemli yapıtlarıdır.

İlginizi çekecek, öneririm:
Fazıl Say, İstanbul Senfonisi Op. 28