Prokofyev, 23 Nisan 1891'de doğdu. Müzikle tanışması iyi bir piyanist olan annesi sayesinde oldu. İlk deneyimini yaşam öyküsünde şöyle yazar: "Bir gün annem kanon çalışıyordu; piyanonun yanına geldim ve o çalışırken benim de en ince seslerde çalmama izin verip vermeyeceğini sordum. Hayret! doğacak kakafoniyi bile bile izin verdi; işte piyano beni böyle cezbetti."

Böylece kakışmalı (Dissonant) akortara ilgisinin belki de doğuştan geldiğini öğrendiğimiz Prokofyef'e daha sonra kimse annesi gibi anlayış göstermedi. Onüç yaşında başladığı St. Petersburg Konservatuvarı'ndaki öğretmenleri (Rimsky Korsakof, Çerepnin, Liadov) onun müziğini yadırgadılar.

Öğrenci iken yazdığı 1. Piyano Konçertosu'nu Konservatuvar salonunda ilk kez çaldığında okulun profesörlerinden Glazunov. elleri ile kulaklarını kapamış daha sonra dayanamayarak salonu terk etmişti, "Çirkin Ördek Yavrusu" adlı şarkısı için Maksim Gorki "kendisinden söz ediyor olmalı" demişti.

Ülkesindeki eleştirmenler üslubuna acımasızca saldırıyor, batıdakiler ise "Sanatta Bolşevizm" veya "Rus Kaosu" diyorlardı. Komünist Partisi Merkez Komitesi de 1948 yılında Jdanov'un ağzından Prokofyef, Şostakoviç, Haçaturyan gibi bestecileri biçimcilik ve halktan kopuk olmakla suçladı. Bütün bunlara karşın Prokofyef yazdı.

4 Mart 1953'te öldüğünde ardında senfoniler, operalar, baleler, konçertolar ve başka pek çok anlaşılabilir ve sevilen eserler bıraktı. Senfoni Konçertant, bestecinin 1933 yılında tasarlayıp 1938 yılında tamamladığı Op. 58 Viyolonsel Konçertosunun yeniden ele alınıp, aynı temaların bir başka şekilde çalışılması ile oluşturulmuştur. (Orkestrasyona iki korno üç trombon ve çelesta eklenmiştir) Eser Rostropovıç için yazılmıştır.


Bölümler

I. Andante
II. Allegro giusto
III. Andante con moto; Allegro

Birinci Bölüm: Orkestranın kararlı darbeleriyle başlar ve yerini hemen solo çellonun sunduğu birinci temaya bırakır. Çellonun bu ve sonraki lirik şarkısı flüt ve küçük flütün öz sesleriyle ikinci temaya bağlanır. Surdinli kemanların inceden kalına yavaşça kayarak indikten bu tema de hava oldukça durulur. Uzunca bir gelişme bölmesi olan 1. bolüm geneldeki tüm heyecanına karşın sükunetle sona erer.

İkinci Bölüm: Orkestranın kısa bir başlangıcından sonra solo çello fırtına gibi girer ve çalgının tüm olanaklarını sergileme fırsatı veren, sürprizlerle dolu bir çizgi sonuna kadar sürer. Bölüm aynı zamanda bir "Cadenza" içermektedir.

Üçüncü Bölüm: Andante bir girişle başlar. Bu başlangıç bölmesinde solo çello temayı sunar. Bölüm, bu tema ve çeşitlemelerinden oluşmuştur. Çeşitlemeler, hızlı-yavaş-hızlı biçiminde gruplandırılmıştır. Ortadaki yavaş bölmede, kimi zaman bir valste, kimi zaman duygulu bir ezgide, kimi zamanda düşsel bir ortamda buluruz kendimizi.

Sonunda solo çellonun arpejleri ve ardından tuba, trompet ve trombonların çaldığı hızlı bir bölme bizi sona ulaştırır ve eser hızlı bir tempo ile biter.

İlginizi çekecek, öneririm:
Ludwig van Beethoven, Piyano Konçertosu No. 4 Op. 58 Sol Major