İlk yorumu: 1896, Londra. Antonin Dvorak'ın ilk viyolonsel konçertosu gençlik denemesi olup, 1865'te yazılmıştır. Amerika'da bestelenen ve çağın ünlü Çek viyolonselcisi Hanuş Vihan'a adanan "Si minör" konçerto ise ilkinden otuz yıl sonra Amerika'da doğmuştur. Brahms'ın partisyonu ilk görüşünde hayranlığını gizleyemediği bu yapıt ilk defa viyolonselist Leo Stern tarafından yorumlanmıştır.


Bölümler

I. Allegro
II. Adagio ma non troppo
III. Allegro moderato


Birinci bölüm (Allegro) klasik-romantik sanat yapısına tipik bir örnektir. İki esas "tema" "tutti" tarafından başlangıçta arka arkaya sunulur. Bir üçüncü nefis melodi ortalarda belirir, orkestra ve solo çalgı bütün bu malzemeyi çatışmadan, dengeli ve eşit sorumlulukla parlak bir sonuca bağlar.

İkinci bölüm (Adagio ma non troppo) bestecinin tüm verimi arasında zarafet ve içtenliği ile seçkinleşen bir dokudur. Üç kesimli bir halk türküsü obua ve fagotta yansırken bestecinin "Beni yalnız bırak, rüyalarıma ulaşayım..." dizesiyle başlayan şarkısı bölüme katılır. Bu katılışın nedeni aynı şarkıyı çok seven baldızı Kontes Kaunitz'in o sıralardaki ölümüdür.

Üçüncü bölüm (Allegro moderato) orkestranın kısa girişiyle başlar, solo çalgı "rondo" biçimindeki ana "tema"yı sunar, bunu viyolonselin önce klarinetle sonra "birinci kemanla" diyaloğu izler, viyolonsel kendi partisini "pianissimo"ya dek sürükler, orkestra, Amerika'da yazılmasına karşılık Bohem renkleriyle süslü eseri fırtınalı bir "coda" ile tamamlar.

İlginizi çekecek, öneririm:
Edward Elgar, Viyolonsel Konçertosu Op.85 Mi minör