Serhan Bali'nin çıkardığı dergi müzik dünyamızda önemli bir boşluğu dolduruyor

Müzik dergiciliği ülkemizde pek uzun ömürlü olmamış bir alandır. Cumhuriyet tarihimize göz atarsak genelde birkaç sayıda yok olmuş başlıklar buluruz.

Bildiğimiz en eski dergi Musa Süreyya ve Rauf Yekta’nın öncülüğündeki Darülelhan mecmuası (1924, 7 sayı). Ahmet Muhtar Ataman’ın Musiki (1931, 7 sayı), Nurettin Şazi'nin Müzik ve Sanat Hareketleri (1934, 11 sayı); Burhan Arpad'ın 1948'de başlayıp diğerlerine göre oldukça uzun süren Filarmoni dergisi.

Ankara'da Mithat Fenmen tarafından 1949-1954 arası yayımlanan Müzik Görüşleri'nde zamanın en güçlü müzik adamlarının imzaları var: H. B. Yönetken, Gazimihal, Saygun, L. Amar, Fenmen, Usmanbaş gibi. Konular ise okul müzikleri, halk müziği derlemeleri, hapishanelerde müzik ve çeviri yazılar.

Yine Ankara'da 1962-65 arasında Faruk Güvenç’in çıkardığı Opus; 1964'te başlayan ve 70'li yıllara uzanan Ankara Filarmoni. İstanbul’da ise Panayot Abacı'nın 1962'den günümüze dek çıkardığı Orkestra dergisi var; ancak abonelere giden, satılmayan bir dergi.

Bu arada Mersin'de Mart 2010'dan bu yana yayımlanmakta olan AKOB dergisine ve Şubat 2011'den beri Ankara’da iki ayda bir çıkan Neo-Filarmoni'ye iyi şanslar dilerim. Dokuz yıldır İstanbul'da çıkan, kuşe kâğıda renkli basılan, Avrupa’daki benzerlerini aratmayan ve elektronik ortamda olduğu kadar sosyal ortamda da açılımlar yaratan bir dergi var: Andante.

Andante'yi çıkaran Serhan Bali 2001'de Açık Radyo'da Mahler programları yapıyordu, 2002'de Andante dergisini çıkartmaya başladı. TRT ve NTV radyodaki programları, Radikal'deki yazarlığı, Andante Ödül Törenleri, kurduğu Müzik Yahoo Gurubu'nun yanı sıra yurtiçinde ve dışında klasik müzik dünyasını yakından izliyor, gündem yaratıyor, yeni yazarlar buluyor, rengârenk bir dergi yayımlıyor.

Müzik dünyasına nasıl girdiğini kendisinden dinleyelim: "Babam Orhan Bali Devlet Planlama Teşkilatı üyesiydi. Kemaliyeli olup geniş bir halk müziği kültürüne sahip. Ailemde hiç müzikle ilgilenen kimse yok. Formal bir müzik eğitimi almadım. Özel Doğuş Koleji'nden ve İÜ Uluslararası İlişkiler'den mezun oldum. Liseden beri müzik yazarlığı-eleştirmenlik-yayıncılık konularına tutkuyla ilgi duyuyordum. Sahaflardan ünlü İngiliz müzik dergisi Gramophone'un eski sayılarını topladım. Derginin her sayısında yüzlerce ses kaydı tanıtılıyordu. Türkiye klasik müzik kayıt eleştirmenliği kavramıyla henüz doğru dürüst tanışmamışken orada bu alanda uzmanlaşmış yazarlar vardı. Hepsinin isimlerini ve uzmanlık alanlarını ezbere bilirdim. İngilizce yayımlanan neredeyse tüm klasik müzik dergilerini edinmenin yanı sıra dillerini bilmediğim ülkelerin ünlü dergilerine de abone oluyordum. Müziğin pratik güncel dünyasına yaklaşıyordum. Örneğin, Beethoven'in hayatını doğru dürüst bilmeden önce bir İngiliz eleştirmenin onun bir yapıtı üstüne yazdığı eleştiriyi su gibi biliyordum."

Böylece tutkunu olduğu klasik müzik alanında, aynı zamanda para da kazanabileceği bir işe sahip olmak istemiş.

Açık Radyo arkadaşlarıyla 2002 Ekim'de, Andante'nin ilk sayısı ortaya çıkmış. "Babam ilk sayıların en büyük destekçisi oldu. Bütün ailem, özellikle büyük ablam reklam konusunda yardım etti. Türünün ilk örneği olduğu için Andante çok büyük ilgi gördü. Sonra aklıma koyduğum tanınmış yazarlar da destek oldular. Mutfağa girebilecek profesyonel insan yoktu. Yazıları ben sipariş veriyordum, redaksiyonu yapıyor, teklifleri değerlendiriyordum.

Babam bürosunda küçük bir oda ayırdı. 3. sayıdan sonra Andante çevresinde bir ekip oluşmaya başladı: Emir Gamsızoğlu, Ufuk Çakmak, Can Denizci, Kemal Küçük, Feyzi Erçin, Hasan Ersel, Memet Ali Alabora (Notada Yazmayanlar Köşesi)... Bunların hepsi düzenli müzik yazarı kimliğini Andante’de kazandı. Bize Bluejean'li klasik müzik dergisi diyen köşe yazarları oldu. Genç bir platform yaratabildik."

Andante dergisi, yurtdışındaki dergiler gibi iki yıldır ödüller vermekte. Basının çok büyük ilgi gösterdiği, İstanbul'un ileri gelen kişilerinin katıldığı bir şölene dönüşüyor. "Müziğin her emekçisini değerlendirmek istedik. İki yıldır büyük ilgiyle izleniyor.

Beyoğlu Belediye Başkanı Demircan, Rahmi Koç Müzesi'ni tahsis etti. Katılımcıları ise saygın bir dostumuz, Monik İpekel sağladı. Bu yıl Andante Ödülleri, Donizetti Ödülleri adı altında, derginin bir alt etkinliği olarak sunuldu."

Evet Serhan Bali'nin ve Andante’nin öyküsü böyle. Şimdilik müzik dünyamızda önemli bir boşluğu doldurmakta. Dileriz niteliği artarak uzun yıllar devam eder.

Cumhuriyet 17.08.2011

İlginizi çekecek, öneririm:
Peter İlyiç Çaykovski, Senfoni No. 5 Op. 64 Mi Minor